Grup Awesta - Çîq û Kevok

Grup Awesta - Çîq û Kevok

cihan bûye zivistan
rê û biwar rawestan

berf û baran û bahoz
hawîr bûye terpetoz

çûk nikarin derkevin
teba nema dilivin

rê winda kir çîqê reş
di wê roja pir nexweş

cihan li ber tarî bû
ew nizanî diçî kû

bi bez diçî, dil bi kul
per û terî hemî şil

ji ber serma sibatê
xwe avête ber latê

pir tarî ye, bû dereng
di şikeftek reş û teng

çîqê reşê pir bi rû
xwe avête hindirû

ket hêlîna kevokê
xwe berdaye ser çokê

- kevokê kir qire-qir
pepû, ji ku hatî vir ?

- ba, bahoz tên bi gij-gij
cihan tevde bûye mij

ez hatime mala te
xwe daye ber pala te

ej î wekî te teba
gerek bêjî: merheba

van çend rojan sibat e
tim namênim li ba te

ez ê herim mala xwe
bighêm cem hevala xwe

lê kevokê bi xeyd go:
na heyra, na, de o, to !

îşev raze, sibê zû
here bê ka diçî kû ?

ez bi tenê jina bî
hêlîn teng e, nîne cî

nêr hemî destdirêj in
xelkê siba çi bêjin ?

dost û mirov û neyar
wê bê: bûne dost û yar

ne wek hev in, per û post
em nikarin bibin dost

lê çîq per gihandin per
hinek bala xwe da ser ;

bi evînî jê re got:
heta dil û ciger sot

ejî wek te xwedî per
zivistan e, bê mefer

heçî mê ne, dilovan
ez li te bûme mêvan

ey kevoka cowan per !
kî mêvana dikî der ?

bere bişkî bayê reş
belkî cihan bibî xweş

navêm li cem te razim
xatir ji te dixwazim

ez ê herim mala xwe
herim cem hevala xwe

çawa laşê wê germ bû
dilê wê pêre nerm bû

ez ê bêjim guh bidê
mêvan mêvanê xwedê

lê berê xwe mede min
çawa hebî qels e jin

hinek dûrî min here
berê xwe jî bighere

oh, de çine evên nêr ?
li ser me xwe dikin şêr

heçî mêrin tolazin
li pey jinan dibazin

ev şikefta me wek dêr
ez paqijim weke zêr

gotin çend gotinên tewş
bi herdiwan xweş bû rewş

çîqê reşê bê fedî
ji nû riya xwe tê dî

perên xwe berdane ser
wî kişandin çend keser

go: şêrînî, kevokî
xuyadikî zarokî

ev cihana pir mezin
ne serî û nejî bin

mişte ji evîn û jîn
hebûn çiye, bê evîn ?

jin çiye ko nebî mêr,
ko xerc ne bî çiye zêr ?

bi we pir xweş bibî jîn
tijî bibin ji evîn

ejî nêrim, tijî mê
serma me kuşt bi germê

emê hevdî kedîkin
çêlîkên xwe xwedî kin

ew kevoka jinebî
zû fireh kir jêre cî

çeng û per lê şikestin
herdû bi hevre mestin

kete nav lingan terî
dibin çavan lê nêrî

pê xweş bûye gelek jîn
dil dagirtî ji evîn

cihan pir pê bûye xweş
xwe siparde çîqê reş

piştî ko roj çû ava
ew bûne bûk û zava

çîq û kevok bûne cot
wek destûra xwedê got

geh bi roj û geh bi şev
dane hevdî lêv û dev

ji nişka ve dîn rokê
qolinc hatin kevokê

hêkên wê ku bûne heşt
ji nû li ser wa rûnişt

bi ser wan de bû pisîk
heta ko bûne şêlîk

lê dî ko reşin wek çîq
ji nû kire şîqe-şîq

kire gazi go: hewar !
firi jor û hate xwar

kire qir û şiqe-şiq
xwe avête riwê çiq

çîq serê jêre danî
kevok dîsa çû banî

dîsa bi hêrz hate xwar
reben, ji ber qare-qar

çend êrîş anîne ser
li wê navê xweş bu şer

çîq jêre go: diya min,
çiye kêmasîya min ?

go: ev çiqê reş û pîs
te wêran kir li min lîs

ez paqij bûm weke zêr
te ji banî anim jêr

min nav nanibûn ser xwe
de wer rêkê jê derxe

ezê çi bêjim xelkê ?
wê nebêjin: te ji kê

ko, tu hatî mala min
xwe avête tala min

bi vi serê tey mezin
ez jitere nabim jin

çîqê reş go: tifî
bê li bextê jina bî

ma kes karî li dinê,
bi zor bazdî ser jinê ?

bi te ez bûbûm şekir
îro dibêjî: siktir !

- ez kevokim per sipî
keç bim yan jî jinebî

ez paqij bûm weke zêr
ez neghame kesê nêr

ji bazî re nego: fîq
çawa bibim jina çîq ?

bixwe ket û kir hewar
çêlîk tev avêtin xwar

ji nû rabûn hêrzên çîq
bi ser de kir şîqe-şîq

êrîş birê bi nikil
lê pir kirin xem û kul

bi xeyd ji kevokê re got:
te hinavê mi tev sot

şaşa mela û keşe
yek sipîye, yek reşe

lê herdû jî olperest
xwedî destûr, xwedî rist

kevokê go: bese, bes !
şikeft li min bû qefes

dev ji felsefê berde
te naxwaz im mi berde

çîq go: kevoka sipî
evin weynê jinên bî

go: bi serê tey mezin
ez ji te re nabim jin

jehrê têxim vî dilî
ezê li te kim gilî

herdû firîn çûn ezman
çûn dîwana suleyman

çîrok li civatê got
dilê tevan kir bizot

lê wezîrê wî yê kurd
go: ey şah û yezdîgurd !

bere herdû bifirin
emê li wan binerin

ka raste herdû wek hev
raste ro jî weke şev

herdû rabûn xweş firîn
li ezmana xweş gerîn

çîqreş dema hate xwar
xwe avête ber dîwar

lê kevok ji ezman çû
çû ser destê suleyman

wezîr gotê: ezbenî,
ezê bêjim, ne kenî :

herdû ne bebatên hev
ro jî nabî wekî şev

go: reşê kesnedî
ne wek kevoka kedî

çîqê reşê kesnedî
ne wek kevoka kedî

ev kevoka dilovan
tê ser destê suleyman

nej bo reş û sipîtî
ji bo hov û kedîtî

jêre navê xeberdan
kevok jêre hat berdan

ji civatê re go: mîr,
ev wezîrê mi pir jîr

go: bi serê bavê min
hew ji te re dibim jin

Helbest: Cegerxwîn
Nîşe: Ji helbesta wî ya "Jin Hene Jinkok Hene" ye. Lê hin cîh hatine qirpandin.